Onderweg van Tielt naar San Nicolo di Rottofreno
HET VERTREK: Op babybezoek naar San Nicolo di Rottofreno
HET VERTREK: Op babybezoek naar San Nicolo di Rottofreno

HET VERTREK: Op babybezoek naar San Nicolo di Rottofreno

Het zal de derde keer zijn dat ik vertrek richting Italië dit jaar. Vastberaden om die Alpen eindelijk eens met mijn ‘fietsje’ over te steken. Derde keer goede keer zou je denken. (De vorige keer ging het dus niét over die Alpen.) En dat hoop ik ook. Meestal is de aanloop naar zo’n fietsvertrek heel stressy. Heel hard twijfelen aan ‘of ik dat wel weer ga kunnen’ en of dat wel gaat gaan met het materiaal dat ik heb en… Piekeritis op zijn best. De laatste dagen echter had ik echt zo’n rust. Ik keek ernaar uit om te vertrekken: ik wilde weer helemaal en alleen maar in dat lijf van mezelf kruipen. Klaar om weer in opperste staat Anneleen te zijn. Want vandaag in de huidige samenleving vind ik dat soms zo moeilijk om dicht bij mezelf te blijven.

Vorig jaar in de zomer trok ik nog richting Nordkapp (zie vorige blogposts) en daar was het ergens de liefdesbreuk en breuk met mijn werk die op de menu ‘ te verwerken’ stond. Precies alsof dat mijn to do-lijst was voor de reis: fietsbroek, 6 onderbroeken, regenjas, relatiebreuk verwerken, joboriëntatie afwerken… Mijn eigen reispsycholoogske spelen. Zo werkt het uiteraard niet, maar zo’n fietsreis is wel verdikke een goed middel om weer dicht bij jezelf te komen als je je jaren aan een stuk verloochend hebt. Jezelf op zijn puurst. Zo’n trip doet je nadenken over wat jouw basis is voor de reis, maar ook voor’t leven.

Het afgelopen jaar was er eentje van weigeren te kiezen als ik het niet zeker was. Ik had me zo vermoeid. Als ik voor iets kies, kies ik er ten volle voor. Maar dat betekent ook: ten volle gaan voor iets waar ge misschien beter maar 5 procent energie in gestoken had. Zo herinner ik me levendig dat ik op 14de naaister zou worden. Met de hand uiteraard. Ik heb nog altijd een paar van de creaties van toen liggen in één of andere kast om mij te herinneren aan het enthousiasme waarmee ik couturier ging worden. De naaimachine werd in 1846 uitgevonden, was ik toch net iets te laat met mijn carrièrekeuze vrees ik. En dat is schattig als ge 14 jaar zijt, maar op een bepaald moment is dat niet meer zo schattig. Dan word je eerder als ‘oncontroleerbaar’ of ’te enthousiast’ of ’te aanwezig’ of wordt het simpelweg als grootheidswaanzin beschouwd. Met andere woorden als je op je 32ste met een idee afkomt moet je je eerst bewijzen vooraleer iemand staat te supporteren. En zo begonnen die fietsreizen ook ooit: als in Anneleen uit Anzegem gaat eens een fietstochtje doen zulle. Mijn vader denkt waarschijnlijk nog altijd dat ik eens in plastiekzakjes terugkeer. De meeste bekijken me eens goed en zeggen: ga jij zover fietsen? Met die fiets? Met al dat gerief? Als meisje? En dat laatste hoort uiteraard bij: als vrouw. En ik moet eerlijk zijn: de reizen die ik tot een goed einde bracht draag ik als een medaille op mijn borst gespeld. Want ja: ik heb het al bewezen dat ik ‘zover’ kan fietsen, met ‘die’ fiets, met al ‘dat’ gerief, als ‘meisje’. En nu en dan als ik hard uitgedaagd werd door het leven, gaf ik mezelf nog een grotere fysieke uitdaging. Die fiets op en ergens verre weg of een hoge berg op.

Het volgende hoofdstuk

Ik wist niet waar ik mijn volgende hoofdstuk wilde beginnen ruim een jaar geleden. Of waar mijn volgende hoofdstuk op me lag te wachten. Ik wist één ding zeker: ik ga me niet weer volop in iets gooien zonder dat ik eens goed rondgekeken heb. Ik koop geen naald en draad tot ik weet waar ik ermee naartoe wil. Dus dat deed ik: eens héél goed rondkijken. Eerst in Zweden, Finland en Noorwegen. Dan in Italië, Frankrijk, housesitten hier, housesitten daar, dan tussendoor en in’t midden terugkeren naar de heimat in Anzegem. En ook met jobs: daar eens solliciteren, hier eens proberen. Ik wilde voor één keer zorgen dat die fundamenten steenhard waren, maar daarvoor moet je eerst alles afbreken. Starten vanaf nul. Terwijl alle mensen rond me een stap vooruit zetten: trouwen, kinderen, een huis kopen, zette ik er precies 10 stappen terug. En dat was zonder enige twijfel de juiste beslissing voor mezelf, maar simpel: niet echt nee. Net voor het vertrek landde ik weer op een vaste plaats. In Tielt. Net net verhuisd. Alle gerief staat juist op zijn plekje, er is alleen nog die tweede slaapkamer die wel een stort lijkt, maar hey dat doen we na de reis. Hup. Die fiets op en dan starten we gewoon opnieuw. Nieuwe plaats, nieuwe omgeving.

“Voor wat het waard is: het is nooit te laat of te vroeg om te worden wie je wil zijn. Er is geen tijdslimiet. Start wanneer je wil. Je kan veranderen of je kan dezelfde blijven. Er zijn geen regels hoe het te doen. Je kan er het beste van maken of niet… Ik hoop dat je er het beste van maakt. Ik hoop dat je dingen tegenkomt die je doen schrikken. Ik hoop dat je dingen voelt, die je nog nooit hiervoor voelde. Ik hoop dat je mensen ontmoet met andere mening. Ik hoop dat je een leven mag leiden waar je trots op bent. Als je er niet trots op bent, hoop ik dat je de kracht hebt om opnieuw te starten.” (Vrij vertaald uit Benjamin Button)

Die jonge moeders het laatste jaar rond mij hebben mij ook mijn ogen opengetrokken: hoe kwetsbaar een jonge moeder wel niet kan zijn. In hun eer draag ik de fietsreis op aan die jonge moeders en zamel ik geld in het voor het goede doel: baby nest vzw. De opzet van deze reis tout court is een babybezoekje aan die prachtige Italiaanse baby van mijn vrienden in San Nicolo di Rottoreno, maar dat verhaal hou ik jullie de komende dagen te goed.

Ik ben dan weer weg hé.

Ah en: ge kunt een kilometerke sponsoren. Doe het voor al die jonge moeders die je ongetwijfeld zelf kent. Een (schoon)dochter, kleindochter, vriendin, kennis.

Sponsor Baby nest vzw tijdens mijn tocht

Oh! Belangrijk: je kan me steunen tijdens de fietstocht of beter: Baby nest vzw steunen. Ze ondersteunen jonge moeders in kansarmoede met klerenpakketten, psychische ondersteuning, pampers en een babbel. Je mag eigenlijk zeggen dat ik voor pampers ga fietsen. Je kan een kilometer of dag sponsoren. Vanaf 15 euro krijg je een persoonlijk rijmpje toegestuurd van yours truly op weg. Na de donatie met als vermelding ‘de amazone op de fiets’ via BE27 8909 5433 8773, stuur je me een berichtje via whatsapp +32 485 378 016 met je adres. Vanaf 40 euro krijg je een fiscaal attest daarvoor vul je je adresgegevens in hier: https://baby-nest.weebly.com/jouw-gegevens.html.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *